Narosło mnóstwo mitów i nieprawdopodobnych historii wokół octu jabłkowego: że odchudza (sugerując, że odchudza sam z siebie), że pomaga na wszystko, że zwalcza Covida (serio, jedna z osób robiących ocet powiązała działanie przeciwbakteryjne octu ze zwalczaniem wirusa Covida). Do napisania tego artykułu przygotowywałam się długi czas. Obłożyłam się książkami, konsultowałam się z osobami mającymi doświadczenie (i wykształcenie) dietetyczne, chemiczne, kosmetyczne i fryzjerskie, korzystałam z internetu a będąc na różnego rodzaju kursach zielarskich gnębiłam prowadzących pytaniami. I tak uzbrojona po trzonowce usiadłam do napisania artykułu a to co stworzyłam przeczytacie poniżej.

Czym w takim razie jest ocet jabłkowy?

Ocet jabłkowy powstaje w wyniku fermentacji, w którym jabłka (a w przypadku pozostałych octów – inne owoce lub zioła) poddawane są działaniu drożdży i bakterii. Drożdże przekształcają cukry w alkohol, a następnie bakterie octowe przemieniają alkohol w kwas octowy tworząc ocet jabłkowy. W zasadzie obydwa procesy nakładają się na siebie i trwają od 3 miesięcy wzwyż. Nie można jednoznacznie powiedzieć, że proces się zakończył, z każdym rokiem ocet rośnie w siłę i jest coraz bardziej kwaśny.

W octach wytwarzanych tradycyjną, domową metodą, drożdże i bakterie pochodzą z owoców – nie są dodawane sztucznie a proces fermentacji jest długi: najpierw burzliwy a później spokojny. Inaczej to wygląda przy fermentacji przemysłowej z użyciem fermentorów. W tym przypadku nastaw znajdujący się w kadziach jest częstowany bakteriami z zewnątrz a stałe napowietrzanie i przez to połączenie obu faz fermentacji (alkoholowej i octowej) trwa kilka dni. Częstą praktyką przemysłową na zakończenie fermentacji jest pasteryzacja octów (i zabicie cennych drobnoustrojów, które dbają o naszą florę jelitową) oraz filtrowanie z „nieestetycznych” cząstek i osadów. Niestety octy są wtedy pozbawiane najcenniejszych prozdrowotnych składników i ich właściwości.

Jak zrobić dobry ocet – sprawdzony przepis

Sam proces powstawania octu jest stosunkowo prosty: wymaga czasu, cierpliwości i utrzymania nastawu w czystości – tutaj nic nie przyśpieszymy. Nie trzeba też skomplikowanych przepisów po przodkach czy nowoczesnych receptur.

Obiecany przepis: duży słój wypełniam owocowym wsadem (np jabłkami) do połowy jego pojemności. Następnie owoce zalewam przegotowaną, wystudzoną wodą do ¾ wysokości słoja. Na każdy wlany litr wody dodaję 4 czubate łyżki cukru lub miodu, mieszam. Następnie nakrywam ręcznikiem papierowym i mieszam 1-2x dziennie. Na początku fermentacja będzie burzliwa (dlatego słój nie powinien być wypełniony po brzegi) a następnie przechodzi w spokojny proces fermentacji octowej. Ocet będzie być gotowy już 3 miesiące od zrobienia nastawu. Na zdrowie!

Tak więc największa sztuka polega na tym, żeby tak dobrać owoce i zioła, żeby ich właściwości się uzupełniały, wspierały a nie wykluczały. Powszechną wiedzą jest to, że niektóre zioła stosujemy bardzo ostrożnie, ponieważ w większych ilościach mogą prowadzić do nieprzyjemnych a niekiedy poważnych skutków dla naszego organizmu. Trzeba pamiętać, że ocet potęguje działanie wsadu, z którego ten został zrobiony dlatego z takimi ziołami postępujemy ostrożnie. I do tego potrzebna jest rzetelna wiedza na temat właściwości ziół, ich zbierania i przygotowania. Ponadto nie bez znaczenia jest dobre źródło ich pozyskiwania i duuuużo miłości do tego co robimy. Bo w occie zamykamy intencję, która później w nas pracuje.

Na dziś to tyle bo widzę, że niektórzy już przysypiają

W następnym artykule wezmę na tapetę odkwaszanie, które budzi najwięcej kontrowersji

Mam nadzieję, że rozbudziłam Waszą ciekawość i zaglądniecie tutaj za dwa tygodnie.

Buziaki i do poczytania 😘

A jeśli macie ochotę na żywy ocet jabłkowy to znajdziecie go tutaj. Ręczę, że jest robiony tradycyjną, domową metodą z owoców 40-letniej jabłoni 👉https://octydomowe.pl/sklep/ocet-jablkowy/